piątek, 5 października 2012


Cocker Spaniel to rasa psa, która wywodzi się z Hiszpanii z XIV wieku. Do XVII wieku rasa tych psów używana była w Europie Zachodniej, jako psy myśliwskie. Z początkiem XVIII wieku dwa rodzaje tej rasy - Springer i Cocker spaniel znalazły się na terenie Wielkiej Brytanii. Rasa Cocker spaniel, która znana jest obecnie zaczęła ukazywać się częściej już w XIX wieku, a w latach trzydziestych XX wieku stała się ona bardzo popularna na terenach Zjednoczonego Królestwa.
Natomiast najpopularniejsze są Cocker Spaniele Angielskie i rasa ta znana jest od XIX wieku. Kennel Club z Wielkiej Brytanii w 1893 roku uznał Cocker spaniele za całkowicie odrębną rasę, a określenie angielski została dodana dużo później. W 1902 roku został wydany całkiem oddzielny jego wzór, od tego czasu obowiązkowo prowadzone są oddzielne linie hodowlane dla Cocker spanieli i Springer spanieli. Rasa Cocker spanieli miała wielu wielbicieli również w Ameryce, choć z początkiem XX wieku hodowane zostały Cocker spaniele w typie amerykańskim. Były one mniejsze od Cocker spanieli angielskich, hodowcy zwracali bardzo dużą uwagę na wygląd tych psów, aby nadawały się do uczestniczenia w wystawach niż na walory użytkowe. Obydwa te typy angielski i amerykański w Ameryce ze sobą konkurowały. Dopiero American Kennel Club w 1946 roku oba te gatunki uznał za różne rasy i przyjął ich nazwy Cocker spaniel amerykański i Cocker spaniel angielski. Z końcem lat pięćdziesiątych XX wieku angielski cocker spaniel zdobył ogromną popularność na całym świecie.
Spaniel jest niedużym psem o zwartej i wyważonej posturze. Jego uszy są dosyć długie, nisko osadzone i zwisają, pokryte są jedwabnym, długim włosem, czasem może być on skręcony. Sierść na całym jego ciele jest jedwabista, gładka i przylegająca. Krótka na łbie, trochę dłuższa na grzbiecie, a o wiele bardziej obfita na łapach.
Ubarwienie sierści Cocker spaniela może być jednokolorowe (czarne, złote, czekoladowe, czekoladowo – podpalane, sobolowe, czarne – podpalane) albo kolorowe (biało – złote, biało – pomarańczowe, biało – czekoladowe, biało – czarne, orange roan, blue roan, liver roan, lemon roan, tricolour). Psy o ubarwieniu jednokolorowym dopuszczalny jest biały kolor, ale tylko na klatce piersiowej, czyli przedpiersi.Spaniele to bardzo aktywne i ruchliwe psy, wesołe, a jednocześnie charakteryzuje je łagodne usposobienie. Bardzo ciekawy świata, dosyć odważny i uwielbiający się bawić. Podczas zadowolenia bardzo spontanicznie się zachowuje, merda nie tylko ogonem, ale i całą tylnią częścią swojego ciała. Potrafi zaalarmować swojego właściciela o wtargnięciu intruza na teren. Cocker spaniele mają również predyspozycje do pracy w wodzie, umiejętnie potrafią posługiwać się wiatrem, oszczekiwać zwierzynę oraz posiadają skłonność do przynoszenia zdobyczy tuż po jej ubiciu czy zestrzeleniu. Właśnie te ich wrodzone cechy charakteru oraz wyraźna łatwość poddawania się tresurze sprawiają, że stają się one bardzo przydatne w środowisku łowieckim, jako płochacze i psy aportujące drobną zwierzynę, podczas polowań w terenie suchym, ale także i w wodzie.Cocker spaniel wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Już od najmniejszego szczeniaka powinien być bardzo często czesany, a najlepiej, żeby tą czynność wykonywać codziennie. Malutkiego Cocker spaniela powinno się czesać szczotką z naturalnego włosia, na początku bardziej miękką, a z czasem bardziej twardą oraz grzebieniem. Szczeniaki do szóstego miesiąca życia nie trymuje się, jedynie wyrównuje się nożyczkami powstałe przerosty włosa wkoło palców tak zwane okrągłe stopki. Szczenięta starsze trzeba trymować systematycznie. Niektóre pieski tej rasy mogą mieć w wieku szczenięcym pokryty cały tułów gęstym i miękkim o średniej długości włosem nazywanym potocznie szczenięcym włosem. Powinno się go całkowicie usunąć tępym trymerem albo wyskubać, tak, aby uzyskać odpowiednią, jedwabistą i dobrze przylegającą sierść na tułowiu. Regularnie powinny być wyskubywane i trymowane wszystkie loki i kłaczki, które sterczą na głowie, na łapach aż do łokci, na bocznej zewnętrznej stronie ud aż do stawu skokowego, na bokach tułowia oraz na szyi i pod brodą. U Cocker spanieli o złotym umaszczeniu łatwiej można rozpoznać, które włosy trzeba wyskubać, ponieważ są one sporo jaśniejsze od całości okrywy. U spanieli o innym umaszczeniu trzeba trymować wszystkie włosy sterczące.
Pies, który jest regularnie czesany nie wymaga kąpieli, u psów do pół roku jest ona wręcz niewskazana. Codziennej kontroli wymagają również uszy spanieli, są one bardzo wrażliwe i narażone na infekcje ze względu na zwisający płat, który uniemożliwia dostęp powietrza, oczy, ponieważ spaniel biegający i bawiący się może je bardzo szybko i łatwo zaprószyć, a także zęby, które powinny być lśniące i białe, bez śladu kamienia nazębnego. Podczas zauważenia w uszach naszego pupila woskowiny powinniśmy delikatnie wyczyścić patyczkiem czy pęsetą z nawiniętą watką i namoczoną odpowiednim preparatem. Włosy, które otaczają i zamykają otwór słuchowy powinny być wycinane nożyczkami. Jeżeli w oczach Spaniela zauważymy wydzielinę czy mocne zaczerwienienie razem z łzawieniem to powinniśmy przemyć je naparem z suszu świetlika lub esencją herbaty. Można stosować również wywar z rumianku, ale powinniśmy wiedzieć, że odbarwia on włosy w okolicach oczu. Wyciek z oka, który jest uporczywy i utrzymuje się pomimo przemywania powinien być skonsultowany z lekarzem.

  • Szczeniak Spaniela

  • Amerykański spaniel

  • Spaniel amerykański
Pielęgnacja zębów Spanieli powinno polegać na codziennym, mocnym przecieraniu watką namoczoną w soku z cytryny lub specjalnym proszkiem do zębów. Jeśli pomimo tej pielęgnacji zauważamy, że kamień nazębny powstaje to konieczne jest usunięcie go jeszcze w początkowej fazie jego powstawania paznokciem albo specjalnym narzędziem dentystycznym. Kamień mocno narośnięty powinien usunąć lekarz. Resztki pokarmu, które zalegają, zaczynają się rozkładać i tworzą nieprzyjemny zapach z pyska psa. Kamień nazębny, drażni dziąsła, powodując tym samym stany zapalne, które mogą doprowadzić do osuwania i ruszania się zębów, co może doprowadzić nawet do konieczności ich wyrwania.
Spaniele kąpiemy tylko wtedy, gdy jest to naprawdę konieczne, ponieważ zbyt częste kąpanie może doprowadzić, że jego sierść straci swoje naturalne właściwości. W przypadku spanieli regularne szczotkowanie jest często wystarczające i dzięki temu możemy ograniczyć kąpiel do minimum. Jeśli nasz Cocker spaniel posiada wyjątkowo długą sierść to bardzo musimy podczas kąpieli uważać, aby jej nie poplątać, dlatego nie wolno sierści trzeć tylko powinno się ją wygniatać. Idealnie by było psa wysuszyć suszarką, kierując jej nawiew z włosem.
Ogólnie wiadomo, że każdy pies nie tylko Spaniel jest zwierzęciem mięsożernym, aby dobrze się rozwijał każdy zwierzak powinien otrzymywać odpowiedni zasób pokarmu, który po przetrawieniu jego da naszemu pupilowi wystarczającą ilość kalorii potrzebną do spełniania procesów bytowych. Niestety często dzieje się tak, że właściciele podają swoim psiakom niewłaściwe pożywienie, czyli wszystko, co tylko możliwe i to jest właśnie wielkim błędem. Organizm Cocker spanielapotrzebuje do prawidłowego funkcjonowania odpowiedniego pożywienia, który dostarczy mu potrzebnych składników takich jak: woda, sól mineralna, tłuszcze, węglowodany, białko i witaminy. Ilość dostarczanego pokarmu cocker spanielowi uzależniona jest od jego wieku, pory roku, okresu kopulacji, ciężarności oraz czasu karmienia. Szczeniaki powinny dostawać wysokokaloryczną karmę i powinna ona być w okresie jego rozwoju podawana bardzo często.

  • Cavalier king charles spaniel

  • Springer spaniel
Bardzo ważne jest, aby w składzie takiego pokarmu znajdowały się związki mineralne, witaminy oraz białko. Zbyt mała ilość soli mineralnych może spowodować wiele schorzeń, przede wszystkim krzywicę, jak również może zahamować rozwój szczeniąt, obniża jego odporność i płodność. Także bardzo ważne są fosfor i wapń, które stanowią istotny budulec kości. Brak wapnia w krwi powoduje, że źle ona krzepnie, a u psów dorosłych przy jego niedoborze sprawia, że kości stają się łamliwe. Dosyć dużo wapnia zawierają tak zwane zielonki, a bogate w fosfor są ziarna zbóż. W jadłospisie Spanieli powinno się znaleźć wiele produktów właśnie zawierających fosfor i dużo wapnia, ale oprócz pokarmów zawierających w swoim składzie te składniki, konieczne jest podawanie również preparatów farmaceutycznych w formie mieszanki. Sól kuchenna wytwarza soki trawienne, więc jej niewielki dodatek jest również niezbędny w jadłospisie naszego ulubieńca. Bardzo ważne jest, aby przestrzegać punktualności w podawaniu posiłków, gdyż przewód pokarmowy, który jest przyzwyczajony do otrzymywania pokarmów o określonej porze, wytwarza soki trawienne, a nadmierne ich wydzielanie może być szkodliwe. Trzeba również pamiętać, aby niedojedzony przez psa pokarm sprzątać, a nie zostawiać na potem w misce, gdyż może się zepsuć i zaszkodzić naszemu pupilowi.
Spaniele to bardzo piękne i pocieszne psy, potrafią być wspaniałym czworonożnym przyjacielem człowieka, ale żeby taki był, a przede wszystkim, aby długo mógł być przy nas musi mieć zapewnioną odpowiednią opiekę.
                          

Akcesoria dla psów dzielą się na dwie główne kategorie.
Do pierwszej z nich zaliczamy rzeczy codziennego użytku, czyli:
  • miski,
  • pojemniki na karmę,
  • obroże,
  • smycze,
  • legowiska oraz
  • transportery.
Nie ma najmniejszych wątpliwości, że właściciel musi zadbać o to, żeby jego pies posiadał wszystkie, wyżej wymienione produkty. Bardzo ważne jest, aby legowisko i transporter dla psa był nieco większy od niego samego i pozwalał swobodnie się poruszać. Koszttransporterka i legowiska nie przekracza zazwyczaj kilkuset złotych. Przy zakupie miski warto zwrócić uwagę na jej pojemność i zakupić dwie oddzielne. Zakup łączonych misek nie jest dobrym rozwiązaniem, w szczególności, jeżeli chcemy zachować wysoką higienę i czystość otoczenia. Należy pamiętać, że wodę uzupełniamy za każdym razem, kiedy się kończy. Miskę myjemy po każdym posiłku zwierzęcia. W jednej z misek powinna znajdować się woda, w drugiej- pożywienie. Pojemnik na karmę nie jest koniecznością, jednakże pozwala utrzymać porządek w kuchni. Obroża powinna być regulowana i wykonana z przyjaznego dla skóry materiału. Zanim zakupimy smycz warto przyjrzeć się jej długości i materiałowi, z jakiego została sporządzona. Zawsze istnieje możliwość, że pies po prostu przegryzie smycz, albo, co gorsza pęknie ona pod zbytnim naciskiem czworonoga. Niewątpliwie, zakup smyczy i obroży stanowi duży wydatek dla właściciela psa.
W skład akcesoriów dodatkowych dla psów wchodzą rzeczy, które nie są dlań niezbędne, jednakże znacząco ułatwiają życie. Jeżeli dbamy o swoje zwierzę i pragniemy, aby czuło się bezpieczne w każdej sytuacji warto zainwestować w tak zwaną adresówkę (jest to mała zawieszka, którą doczepiamy do obroży). W chwili, kiedy pies się zgubi wystarczy ją otworzyć i przeczytać adres właściciela. Obecnie, niektóre psy mają wszczepione specjalne chipy, które umożliwiają ich identyfikację i dostarczenie właścicielowi. Nie zawsze jest to jednak możliwe i nie wszyscy właściciele zdają sobie sprawę z takiej ewentualności. Adresówki są zaś sprawdzonym i tanim sposobem identyfikacji czworonoga.

  • Miski

  • Akcesoria dla psa
Kolejnym, bardzo często wybieranym dodatkiem dla zwierząt jest odblaskowa bandamka, która może uratować zwierzęciu życie. Opaska jest szczególnie polecana osobom, które mieszkają w ruchliwych częściach miasta i spacerują z psem po zmroku. Bardzo często wybierają ją ludzie, zamieszkujący wsie i mniejsze ośrodki miejskie. Zwierzę jest widoczne już z odległości 50 metrów, co pozwala na wyhamowanie nawet najbardziej rozpędzonego pojazdu.
Drugim z kolei dodatkiem, który może ochronić psa i w pewnej mierze również właściciela są specjalne zatrzaski do pasów bezpieczeństwa. Niektóre psy ciężko znoszą jazdę samochodem, są nadzwyczaj ruchliwe i mogą stanowić potencjalne zagrożenie dla kierującego pojazdem. Zatrzaski pozwalają unieruchomić zwierzę na czas podróży i kontrolować jego zachowanie. Jeśli pies nie przejawia żadnych, destrukcyjnych skłonności i spokojnie siedzi na tylnym siedzeniu, możemy zrezygnować z zatrzasków i na to miejsce zakupić specjalną kratę na szybę. Wiele psów lubi wystawiać głowę za okno, co jest jednak bardzo niebezpieczne. Nigdy, bowiem nie wiadomo, czy nie będą próbowały wyskoczyć przez okno i czy nie zrobią sobie krzywdy. Podobne rozwiązania możemy zastosować wewnątrz pojazdu. Wystarczy, że zakupimy odpowiedniej wielkości siatkę ochronną i odgrodzimy siedzenia przednie od tylnych. Jeśli siatka jest dobrze zamocowana, nie ma obawy, że pies wskoczy na przednie siedzenie i rozproszy kierowcę.
Akcesoria dla psów obejmują również gadżety przeznaczone dla świadomych, dbających o czystość właścicieli. Nie od dziś wiadomo, że jednym z największych problemów mieszkańców miast jest załatwianie się psów na chodnikach i terenach zielonych. Pomimo zakazów i licznych akcji protestacyjnych większość miłośników psów czuje się bezkarna. Większa część właścicieli nie poczuwa się do obowiązku sprzątania po swych psach. Niemniej, sporo osób sprząta po swych pupilach i pozostawia okoliczne tereny w czystości. Aby sprzątanie nie było odrażającą i odpychającą czynnością możemy zakupićworki na odpady, które nie przepuszczają wilgoci i posiadają specjalną nakładkę klejową. Skutkiem tego worek można wyrzucić nawet w ulicznym śmietniku.

  • Transporter

  • Smycz
Koszt torebek na odpady nie przekracza zazwyczaj 10 zł w opakowaniu mamy około stu torebek. Taki zestaw powinien wystarczyć na około dwa miesiące. Zachowanie czystości nie musi, więc być drogie. Do zestawu torebek możemy zakupić łapkę, która przypomina nieco szufelkę do zbierania odpadów. Chwytak na końcu łapki umożliwia efektywne zbieranie odchodów i jest łatwy do umycia.
Bardzo przydatnymi akcesoriami dla psów są wszelkiego rodzaju sprzęty podróżne. Jeżeli często wyjeżdżamy i zabieramy ze sobą czworonoga, warto pomyśleć o zakupie nylonowe miski i torby podróżnej, do której zapakujemy wszystkie zabawki i karmę dla zwierzęcia. Miski przybierają zazwyczaj formę kompaktową i z łatwością można je przechowywać w torbie podróżnej. Do niezbędnika wycieczkowicza możemy zaliczyć również przyrząd do usuwania pcheł i insektów. Jest to niezwykle zmyślne i przydatne urządzenie, zwłaszcza, jeśli posiadamy psa rasy długowłosej, który jest o wiele bardziej narażony na ataki pcheł i insektów niż psy krótkowłose.
Akcesoria dla psów to również buty. Buty możemy zakładać psu w dwóch wypadkach. Po pierwsze, gdy doznał urazu łapy; po drugie, kiedy chcemy go ochronić przed zimnem i zapobiec przenikaniu szkodliwych substancji chemicznych z podłoża. Najczęściej ma to miejsce zimą, gdy chodnik wysypany jest solą i środkami chemicznymi. Niemniej, stosowanie butów dla czworonogów powinno się ograniczyć do minimum.
 

Cocker spaniel angielski to oryginalnie pies myśliwski lub aportujący, jednak obecnie hodowany jest głównie jako pies rodzinny. 
 Wysokość w kłębie to 39-41 cm, suka natomiast osiąga 38-39 cm.
Waga psa oraz suki to około 12-15 kg.
Umaszczenie Jeśli chodzi o umaszczenie to rozróżniamy dwa rodzaje spanieli - jednokolorowe (czarne, złote, czekoladowe, czarne-podpalane, czekoladowe-podpalane) oraz kolorowe, posiadające różnego rodzaju układy łat w dwóch lub trzech kolorach. Sierść jest krótka na głowie, dłuższa na grzbiecie i bardzo obfita na łapach.
Pielęgnacja Szata Cocker spaniela jest bardzo efektowna, z długimi frędzlami na uszach, ogonie oraz pod brzuchem. Z tego powodu rasa wymaga starannej pielęgnacji, fachowego strzyżenia około 5 razy w roku oraz czesania i szczotkowania przynajmniej 2-3 razy na tydzień. Należy również regularnie przycinać długą sierść na łapach i pomiędzy pazurami, aby nie dopuścić do gromadzenia się tam zanieczyszczeń.
Zdrowie Cocker spaniele zazwyczaj rzadko chorują i dożywają około 10-12 lat. Ich słabym punktem są oczy i uszy, którym należy poświęcać szczególnie dużo uwagi.
Rodzina Cocker spaniel angielski jest psem wesołym, energicznym i żywiołowym, potrzebującym dużo ruchu i aktywności na świeżym powietrzu. Może być doskonałym towarzyszem zabaw starszych dzieci, albo oddanym kompanem całej rodziny. Jest to pies inteligentny i bardzo pojętny, który szybko się uczy. Uwielbia biegać, aportować i pływać.
Ważne jest, aby kupować Cocker spaniele jedynie ze sprawdzonych hodowli, bo wtedy mamy pewność, że ich usposobienie będzie łagodne, bez przejawów nieuzasadnionej agresji.

Cocker spaniel angielski kompendium - dodatkowe zdjęcia:

Szczeniaki Spaniela angielskiegoDwa psy rasy Cocker spaniel angielskiSzczeniak Spaniela angielskiegoCocker spaniel angielski na trawie

czwartek, 30 sierpnia 2012

Historia rasy


Spaniele są rasą należąca do najstarszych, a modele i rysunki psów przypominających je wyglądem sięgają zamierzchłej przeszłości. Prototyp spaniela spotykamy w rzeźbie z czasów Filipa II Macedońskiego, ojca Aleksandra Macedońskiego. Psy o zbliżonym wyglądzie miały być znane także w Kartaginie.


Zarówno pochodzenie spanieli jak i samo nazewnictwo nie są jednak w pełni wyjaśnione. Zdaniem niektórych nazwa "spaniel" wywodzi się od słowa "Hispaniola" lub raczej, częściej używanego hiszpańskiego albo starofrancuskiego słowa "E'spagnol" ,co miałoby wskazywać na jego hiszpańskie pochodzenie.


Inni badacze łącza spaniele z kartagińskim wyrazem "Span" oznaczającym w tym języku królika, a jeszcze inni wywodzą ich nazwę od słowa "Espana", oznaczającego w narzeczu staro-irlandzkim krzaki lub żywopłot. Kynolog niemiecki Rudolf Löns wyprowadza natomiast nazwę od niemieckiego wyrazu "Spannen" i łączy ją z pozostającym w napięciu przy pracy psem. Istnieją także hipotezy według których... czytaj więcej
 
 
Charakterystyka rasy
 
 
Spaniele charakteryzuje nade wszystko duża ruchliwość i wesołe, a jednocześnie łagodne usposobienie.

Mają one predyspozycje do pracy w wodzie, wykazują umiejętność posługiwania się wiatrem i oszczekiwania gonionej zwierzyny, jak również wyjątkową wprost skłonność do jej przenoszenia po ubiciu lub zastrzeleniu.

Te wrodzone cechy charakteru, oraz łatwość poddawania się tresurze o przydatności spanieli w użytkowaniu łowieckim jako płochaczy i psów aportujących drobna zwierzynę - tak podczas polowań w terenie suchym, jak i w wodzie... czytaj więcej
 
 
 
 
Jak wystawiać spaniela
Aby konkurować o wysokie lokaty i tytuły na wystawach nie wystarczy mieć tylko dobrego psa, należy nauczyć go również, aby wspaniale pokazywał swoje zalety.

Naukę przygotowania psa wybitnie wystawowego powinno zacząć się już od najmłodszych lat.

Niektórzy hodowcy selekcjonują szczeniaka w wieku 6-7 tygodni, wybierając to szczenię, które jest najbardziej wartościowe pod względem budowy jak i również charakteru.

W tym wieku powinno się również zacząć ćwiczyć z psem przybieranie postawy wystawowej. Aby osiągnąć dobre efekty, szczeniaka należy ustawiać codziennie po kilka minut na stole w pozycji ringowej. Po każdej lekcji powinno się pochwalić i nagrodzić ... czytaj więcej
 
najnowsze obrazki z naszej galerii
 

 
Cocker spaniel to pies o wyjątkowo pięknej szacie pod warunkiem ,że sie o nią dba odpowiednio .Mam nadzieję ,że wszyscy właściciele psów tej rasy potrafia o nia zadbac (szatę psa).Cockera nalezy czesac conajmniej raz dziennie,a szczególnie jesli jest czarny ,poniewaz psy w czarnym kolorze maja wiecej podszerstka oprócz czesania potrzebne jest równiez czeste trymowanie i wyrywanie zbednych włosów z głowy oraz degażowanie regularne uszu.Jesli macie jakies pytania dotyczace szaty cockerow lub wystawiania psów tej rasy lub jakies inne zapraszam na mój profil a chetnie na nie odpowiem .





środa, 29 sierpnia 2012

Pielęgnacja cocker spaniela

CODZIENNA PIELĘGNACJA ANGIELSKIEGO COCKER SPANIELA

Od momentu przybycia szczeniaka do naszego domu powinien on być jak najczęściej, najlepiej codziennie, czesany szczotką z naturalnego włosa ( początkowo bardziej miękką, później twardą ) oraz grzebieniem. 

Szczenięcia do pół roku nie trymuje się, wyrównując jedynie nożyczkami ewentualne przerosty włosa wokół palców ( okrągłe stopki ). Starsze szczenięta należy juz systematycznie trymować.

Niektóre spaniele mają w młodości cały tułów pokryty gęstym, miękkim, średnio długim, tzw. szczenięcym włosem. Włos ten należy w całości usunąć tępym trymerem lub wyskubać, aby uzyskać prawidłowy, tzn. jedwabisty i przylegający włos na tułowiu.

Należy stale wyskubywać i trymować wszystkie loczki i kłaczki sterczące na głowie, na bokach tułowia, na łapkach aż do łokci, na bocznej zewnętrznej stronie uda aż do stawu skokowego, na szyi i pod brodą. 
U złotych cocker spanieli łatwiej można określić, które włosy należy wyskubać, gdyż są one przeważnie dużo jaśniejsze niż całość okrywy.

U inaczej umaszczonych trymujemy wszystkie włosy, które sterczą.
Pies stale czesany i szczotkowany nie wymaga kąpieli, a do pół roku jest ona niewskazana.

Codziennych oględzin wymagają uszy ( u spanieli bardzo wrażliwe ze względu na zwisający płat uniemożliwiający dostęp powietrza ) i oczy ( które spaniel buszujący może łatwo zaprószyć )oraz zęby ( które musza być białe, lśniące bez śladu kamienia ).

USZY - w razie zauważenia woskowiny należy czyścić delikatnie nawinięta na pensetę lub patyczek każdorazowo zmienianą watką nasączoną preparatem. Włosy okalające i zarastające otwór słuchowy należy wycinać nożyczkami.

OCZY - w razie pojawienia się wydzieliny lub silnego zaczerwienienia połączonego z łzawieniem przemywamy esencją herbacianą lub naparem z suszu świetlika. Napar z rumianku może być stosowany, ale odbarwia włos w okolicach oka. Wyciek uporczywy, utrzymujący się mimo przemywania, kwalifikuje się do lekarza.

ZĘBY - przecieramy silnie watą nasączoną sokiem z cytryny lub proszkiem do zębów . Jeśli mimo tych zabiegów zauważymy tworzenie się kamienia nazębnego ( odkłada się on zwłaszcza na kłach, przedtrzonowcach i trzonowcach ) należy go usunąć w początkowej fazie powstawania paznokciem lub specjalnie do tego celu służącym narzędziem dentystycznym. O usunięcie silnie narośniętego kamienia musimy poprosić lekarza. Zalegające resztki pokarmu rozkładające się dają nieprzyjemny zapach z pyska.  Kamień zaś, drażniąc dziąsła, powoduje stany zapalne, mogące prowadzić do osuwania się i rozchwiania zębów, aż o konieczności ich wyrwania.

piątek, 25 maja 2012

Tresura Cocker Spanieli







Nowonarodzone Cocker Spaniele 




                                                                     













Matka Karmiąca szczenięta 




                                                                                                                



Wszystko o Cocker Spanielach (Angielskich)





Cocker spaniel angielski został wyhodowany jako pies myśliwski do wypłaszania ptactwa łownego.
Początkowo słowo "spaniel" było terminem ogólnym i oznaczało psa myśliwskiego określonego typu. W końcu zaczęto rozróżniać spaniele służące do pracy w wodzie (dowodne) i inne, które pomagały myśliwym na lądzie (lądowe). Spaniele lądowe zostały później podzielone na wystawiające zwierzynę (setery) i springery, które wypłaszały ptaki z zarośli, umożliwiając myśliwym ich ustrzelenie. Te dawne springer spaniele są przodkami wszystkich obecnie uznawanych ras spanieli użytkowanych. Zdarzało się, że z jednego miotu szczeniąt pochodziły psy większe - springery, używane do wypłaszania dużych ptaków, i mniejsze których zadaniem było zmuszanie do lotu drobniejsze ptactwo, takie jak słonki[2]. Własnie od słonki (ang. woodcock) pochodzi pierwszy człon nazwy rasy[3].
Rasa cocker spaniel angielski znana jest od XIX wieku, chociaż jej początki sięgają kilkuset lat wcześniej, u ówczesnych psów w typie spaniela. Ogólnie przyjmuje się, że nazwa "spaniel" pochodzi od starofrancuskiego słowa "espaigneul", oznaczającego psa hiszpańskiego co wskazuje na pochodzenie spanieli od psów, hodowanych w Hiszpanii - specjalnie do polowania i aportowania.
Spaniele przybyły do Anglii wraz ze swoimi hiszpańskimi właścicielami, a niektórzy angielscy arystokraci kupili lub otrzymali je jako podarki. Wykorzystywali te psy w swoich posiadłościach do celów myśliwskich. Wzrost popularności spanieli odzwierciedlają liczne wzmianki w literaturze angielskiej, w tym w dziełach Geoffreya Chaucera z XIV wieku i w sztukach William Shakespeare`a w XVI wieku.
W roku 1893[3] Kennel Club w Wielkiej Brytanii uznał cocker spaniele za odrębną rasę (określenie "angielski" dodano do nazwy rasy później). W 1902 wydano oddzielny jego wzorzec[3]. Od tego czasu obowiązkowo prowadzone są osobne linie hodowlane dla springer spanieli i cocker spanieli. Ta rasa znalazła licznych zwolenników także w Ameryce, ale już na początku XX wieku zaczęto hodować cocker spaniele w typie amerykańskim. Te psy były trochę mniejsze od angielskich cockerów, a amerykańscy hodowcy zwracali większą uwagę na walory wystawowe niż użytkowe tych psów. W tym czasie w Ameryce oba typy cocker spanieli konkurowały ze sobą.
Dopiero w 1946 roku American Kennel Club (AKC) uznał oba typy cockerów za odrębne rasy i przyjął dla nich nazwy cocker spaniel angielski i cocker spaniel amerykański. Pod koniec lat 50 XX wieku cocker spaniel angielski cieszył się już dużą popularnością na całym świecie.

Wygląd

Budowa[edytuj]

Niewielki pies o wyważonej i zwartej sylwetce. Długość mierzona od kłębu do nasady ogona powinna odpowiadać wysokości psa w kłębie.
  • Głowa: wydłużona, sucha, delikatnie rzeźbiona. Czaszka dobrze rozwinięta, w górnej części lekko wysklepiona w formie kopuły. Guz potyliczny średnio rozwinięty, łuki brwiowe dobrze rozwinięte. Kufa kwadratowa, w górnej części prosta i szeroka, lekko zwężająca się w kierunku nosa. Stop jest wyraźny, zgryz nożycowy.
    • Oczy: rozwarte, ale nie wypukłe, błyszczące. Kolor ciemnoorzechowy, brązowy lub prawie czarny dostosowany do umaszczenia, nigdy jasny.
    • Uszy: zwisające i nisko osadzone, na poziomie oczu lub niżej. Ich długość powinna sięgac minimum końca nosa. Pokryte długim, jedwabistym włosem, który może być skręcony.
  • Tułów: mocny i zwarty, linia grzbietu krótka, opadająca lekko ku tyłowi. Kłąb wyraźny.
    • Klatka piersiowa jest głęboka, dobrze rozwinięta, sięga do połowy łokcia. Łopatki długie, skośnie ustawione, cienkie. Zad szeroki, zaokrąglony, muskularny.
    • Kończyny przednie: proste, mocne, stosunkowo krótkie, z umiarkowanym piórem z tyłu.
    • Kończyny tylne: proste i mocne. Staw skokowy mocny, wyraźny. Podudzie nisko kątowane.
  • Ogon: osadzony na przedłużeniu linii grzbietu, kopiowany na 2/5 długości lub pozostawiony w stanie naturalnym.

Szata i umaszczenie[edytuj]

  • Szata jest jedwabista, gładka, przylegająca. Krótka na głowie, niezbyt długa na grzbiecie i obfita na łapach. Nie może być sztywna ani skręcona.
  • Maść jest jednokolorowa (złota, czarna, czekoladowa, sobolowa, czarna-podpalana, czekoladowo-podpalana) lub kolorowa (biało-czarna, biało-złota, biało-pomarańczowa, biało-czekoladowa, blue roan, orange roan, lemon roan, liver roan, tricolour). U psów jednokolorowych kolor biały dopuszczalny jest tylko na klatce piersiowej (przedpiersi).

Zachowanie i charakter



Cocker spaniel angielski jest to pies wesoły i żywy, dobry towarzysz dla ludzi lubiących ruch. Jest psem ciekawym i śmiałym, z dużą skłonnością do zabaw.Spontanicznie reaguje merdając nie tylko ogonem, lecz i całą tylną częścią ciała. Alarmuje właściciela o wtargnięciu kogoś obcego na jego teren[4].



Użytkowość



Cocker spaniel angielski jest psem myśliwskim (płochacz), lecz sprawdza się również jako aporter drobnej zwierzyny. Do II wojny światowej był najbardziej cenionym psem do towarzystwa[5]. Obecnie najczęściej hodowany jako pies rodzinny.


Zdrowie i pielegnacja


Wymaga regularnego czesania i szczotkowania. W razie potrzeby można kąpać lub używać suchego szamponu. Włosy na stopach należy szczesywać na palce i przycinać równolegle do podeszew. Należy wyskubać włosy wokół poduszeczek, ale nie spomiędzy palców[4].
Posiada skłonności do schorzeń oczu i stanów zapalnych uszu z powodu ograniczonej wentylacji kanału słuchowego



Plik:EnglishCockerSpaniel wb.jpg














piątek, 18 maja 2012





Cocker spaniel - wywodzi się z Hiszpanii z XIV wieku. Stosowane głównie do polowań. W XVIII wieku sprowadzone do Wielkiej Brytanii. Cocker spaniel jest bardzo dobrym psem myśliwskim - służy do wypłaszania bażantów, kuropatw. Bardzo aktywny, chętny do zabaw.

Spaniele charakteryzuje nade wszystko duża ruchliwość i wesołe, a jednocześnie łagodne usposobienie. Mają one predyspozycje do pracy w wodzie, wykazują umiejętność posługiwania się wiatrem i oszczekiwania gonionej zwierzyny, jak również wyjątkową wprost skłonność do jej przenoszenia po ubiciu lub zastrzeleniu. Te wrodzone cechy charakteru, oraz łatwość poddawania się tresurze o przydatności spanieli w użytkowaniu łowieckim jako płochaczy i psów aportujących drobna zwierzynę - tak podczas polowań w terenie suchym, jak i w wodzie. 


Choć można je uznać za psy myśliwskie, nie powinno się oczekiwać od nich tzw. “ciętości” w kontakcie ze zwierzyną.
Ten blog będzie poświęcony głównie cocker spanielą .